2008'in ilk günleri..

Bizim için zor geçen günler oldu...Ailecek hastaydık.. Hastalık bana annemin yokluğunu daha bir hissettirdi.. Uzun süren bir moral bozukluğu yaşadım.. Günler rutin işlerle , uykusuzlukla geçti.. Bu moral bozukluğunda beni çıkartan kızım oldu.. O kadar büyüdü ve değişti ki son zamanlarda.. Mesela artık yaramazlığı bilerek yapıyor.. Benim kızacağımı bildiği bir şeyi yaparken bana yakalanırsa benden arkasına bakmadan kaçıyor:)) Oyuncaklarını topla dediğimde gözümün içine bakarak salonun en uzak köşesine atabiliyor..:)) O kadar anne sözü dinliyor yani.. Artık kişiliğini iyice ortaya koymaya başladı.. hoşlanmadığı bir şey yaptığımda bana ceza vermeden rahat etmiyor..Bu kadar çok olumsuzlukların arasında olumlu şeyler yok sanmayın.. Sabahları uyandığında gülümseyerek günaydın öpücüğü vermesi, meme istediğinde üstüme tırmanıp memm memm diye çığlık atması, birlikte saklanmaç oynamamız öyle güzel ki.. her geçen gün Asya ile daha bir güzel oluyor..